De dip voorbij. Een nieuw perspectief

“Ik weet het nou echt niet meer hoor, zit met m’n handen in het haar. Wat moet ik nou nog ?”.
De ouder klampt me (letterlijk) aan. En niet om zomaar iets. Een zoon in groep 3 die in een schooljaar met gemak meer dan twee leerjaren leerstof verwerkt, maar ook een zoon in groep 7, Mark, die het helemaal niet meer ziet zitten. Niet op school en niet op deze wereld.

De ouders van Mark zijn actief betrokken bij de ontwikkeling van hun kinderen, hebben kennis over begaafde kinderen en hun hulpvragen. Weten ook steeds weer hoe de kids vooruit te helpen. Maar nu lijkt hun bron om Mark te helpen opgedroogd.

“Wat zou je willen ?”, vraag ik.                                                                                                                                            
“Dat hij weer gelukkig is, weer eens lacht of blij is”, is de reactie.                                                                             
“Hoe zouden we dat dan kunnen aanpakken ?”.                                                                                                         
“Nou, hij is momenteel wel geïnteresseerd in eetbare planten, maar hij ziet geen mogelijkheid daar nu iets mee te kunnen”.

Na twee snel geregelde ronde-tafel-gesprekken waar de nodige kaders worden afgesproken, gaat zoonlief naar de natuurtuin in de buurt. Hij mag daar vier weken lang, twee middagen in de week, naar toe. Op voorwaarde dat de reguliere schooltaken naar hoeveelheid, niveau en netheid worden verwerkt. Daar is namelijk nog het nodige aan te winnen. Ouders zien toe op en werken mee aan de uitvoering van de afgesproken kaders en begeleiding.                                                                                                        

Al na de eerste sessie is het duidelijk: deze aanpak is een schot in de roos. Met de twinkeling in z’n ogen vertelt Mark over z’n ervaringen. En ouders hebben hun kind weer terug, laten ze weten.                                                            

Als de jongen in een van de bezoekjes vraagt of hij ook foto’s mag maken, ontdekt hij achter op de camera de nodige informatie over ‘hoeken’. En zo rolt Mark ook in de wiskunde.

Mark heeft een prachtige en inhoudelijk goede presentatie gegeven over z’n activiteiten en bevindingen. Voor leerkrachten, orthopedagoge, directie en ouders.                                                                     

We smullen van de zonnebloem-ranja en -jam. In de combinatie school(systeem) met buitenschools leren is er voor Mark een nieuw (levens)perspectief: hij kan en mag ontwikkelen, worden wie hij is.

Als je aansluit bij zijn of haar interesse, schep je goede voorwaarden om iemand in ontwikkeling te brengen. Als je eens rondvraagt in je kring en/of google bezoekt, zou je wel eens versteld kunnen staan van de mogelijkheden. Ik kan je daarbij helpen.

Ludo van de Ven,                                                                                                                                                                           

RITHA-specialist, Radboud International Training on High-Ability, Radboud Universiteit, Nijmegen, NL. ECHA-specialist, European Council High-Ability